12. Sınıf İngilizce Kitabı Türkçe Çevirisi Sayfa 70 konusunu yazdık. MEB Yayınları (Devlet Kitapları) 12. sınıf İngilizce Ders kitabı Count me in kitabının Türkçe çevirisini sayfa numaralarına göre yazdık.
12. Sınıf İngilizce Kitabı Türkçe Çevirisi Sayfa 70
SAYFA 70 TÜRKÇE ÇEVİRİSİ
B. Imagine that you are a reporter and you have interviewed Oumar Hoidini, an earthquake survivor, for a story in your newspaper and below is what he told you about his experience. Paraphrase the story before submitting it to your editor.
The earthquake hit the area while most were asleep, just before the dawn, at a September night. There was no electricity, no food, no water, no mobile phone signals. All I had under the debris was a small space and oxygen.
It was far too late when I noticed the truth. I mean, the earthquake. The building had collapsed. Even though I was in a terrible situation, I tried to remain calm and patient. I never lost hope. I don’t know why. Perhaps, it was because I believed that some people, rescue teams or one of the beloved ones could get me out of the building. I just sat down and waited. I had time for reflction about what my life had been like. I also thought about how I would appreciate each moment of life if I survived. Suddenly, I heard some dogs barking. It took the rescue teams about an hour to spot and take me out after that. Now, I know what life means and just laugh at those who hurt others for anything.
TÜRKÇE ÇEVİRİSİ
B. Bir muhabir olduğunuzu ve depremden kurtulan Oumar Hoidini, gazetenizdeki bir hikaye için röportaj yaptığınızı ve aşağıda onun deneyimi hakkında söylediklerini hayal edin. Editörünüze göndermeden önce hikayeyi yorumlayın.
Deprem, çoğu şafaktan hemen önce, Eylül akşamı uyurken, bölgeyi vurdu. Elektrik yoktu, yiyecek yoktu, su yoktu, cep telefonu yoktu. Enkaz altında sahip olduğum tek şey küçük bir alan ve oksijendi.
Gerçeği fark ettiğimde çok geçti. Yani deprem. Bina yıkılmıştı. Korkunç bir durumdayken bile sakin ve sabırlı kalmaya çalıştım. Hiç umudumu kaybetmedim. Nedenini bilmiyorum. Belki de bazı insanların, kurtarma ekiplerinin ya da sevdiklerinden birinin beni binadan çıkarabileceğine inandım. Sadece oturdum ve bekledim. Hayatımın neye benzediğini düşünmek için zamanım vardı. Hayatta kalırsam hayatın her anını nasıl takdir edeceğimi de düşündüm. Aniden, bazı köpeklerin havladığını duydum. Kurtarma ekiplerinin beni izlemesi ve sonrasında beni çıkarması yaklaşık bir saat sürdü. Şimdi, hayatın ne anlama geldiğini biliyorum ve sadece başkalarına bir şey için zarar verenlere gülüyorum.
