Mustafa Kemal’in çocukluk dönemine ait bir anısını öğrenerek sınıfınızda arkadaşlarınızla paylaşınız. Atatürk’ün çocukluk dönemine ait iki hatırasını, anısını kısaca yazdık.
Mustafa Kemal’in çocukluk dönemine ait bir anısını öğrenerek sınıfınızda arkadaşlarınızla paylaşınız.
“Evimizin bahçesi büyüktü. Sık sık mahalle arkadaşları toplanır ve o zamanlar Selanik’te çok moda olan mancınık oyununu oynardık. Bu bir nevi birdirbir oyunuydu. Bir kişi eğiliyor ve diğerleri sırayla üzerinden atlıyorlardı. O, oyuna iştirak etmezdi ama seyrine de bayılırdı. Hele içimizde düşenler falan olursa, keyfine diyecek olmazdı. Bir gün kararlaştırdık, yaka paça onu zorla oyuna soktuk. Sırayla hepimizin üzerinden atladı, sıra kendisine gelince de eğilmeden dimdik durdu ve:
“Haydi atlayın!” Dedi.
Biz başını yere doğru eğilmesi için ısrar ettikçe, o:
“Ben eğilmem! Böyle atlarsanız atlayın” diyordu. Bir türlü razı edemedik.”
ATATÜRK ÇOCUKLUK HATIRASI
ATATÜRK’ÜN ÇOCUKLUK ANILARI – KUYU
Langaza’da dayımın çiftliğinde kalırken komşu çiftliğin yakınından geçerdim. Bir gün çiftlikten sesler geldi. Koştum. Kuyunun başında üç çocuk kız kardeşlerinin kuyuya düştüğünü söylüyor ve yardım istiyorlardı. Oralarda kalın bir ip buldum. İpi ağaca bağlayıp kuyuya indim. Tahminen altı yaşlarında bir kız beline kadar su içinde duruyordu. İpi kızın beline bağladım ve ağabeylerine yukarı çekmesi için, seslendim. Ağabeyleri kızı yukarı çektiler. Daha sonra ipi aşağı sarkıttılar. İpi belime bağladım, ellerimle tuttum ve beni çekiniz, diye bağırdım. Çeken olmayınca ipten tırmanarak kendi çabamla yukarı çıktım. Kimseler yoktu. Demek ki kardeşlerini kurtarınca ağabeyleri beni kurtarmaya lüzum görmemişti.
