Osmanlı Devleti’ndeki Yönetim Anlayışı İle Cumhuriyet Dönemi Yönetim Anlayışı Arasındaki Farklılıklar Nelerdir? 7.sınıf Sosyal Bilgiler ders kitabı ödev sorusunun cevabını okuyabilirsiniz.
Osmanlı Devleti’ndeki Yönetim Anlayışı İle Cumhuriyet Dönemi Yönetim Anlayışı Arasındaki Farklılıklar Nelerdir?
Osmanlı Devleti’ndeki Yönetim Anlayışı İle Cumhuriyet Dönemi Yönetim Anlayışı Arasındaki Farklılıklar Nelerdir? sorusunun cevabını kısaca maddeler halinde yazdık.
- Osmanlı Devletinde yönetim padişahtaydı, halkın söz hakkı yoktu.
- Cumhuriyet döneminde yönetim halkın seçtiği meclistedir.
- Osmanlı’da yönetim padişahtan oğlullarına geçerdi.
- Cumhuriyet döneminde yönetim halkın belli bir süreliğine seçtiği meclisteydi.
- Osmanlı’da yasama, yürütme, yargı padişahta toplanmıştı.
- Cumhuriyet döneminde ayrı kurumlara verilmiştir.
- Hükümdara yönetme yetkisinin tanrı tarafından verildiğine inanılmaktaydı.
- Cumhuriyet döneminde yönetme yetksi halkın seçimi ile verilmetedir.
BİLGİ NOTU
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası 2. Madde: Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devletidir.
Devlet Yönetiminde Millet İradesi
- Türk Devlet yönetimi tarihte hükümdar yönetimi şeklind eolmaktaydı. Halkın yönetimde söz hakkı ve katılımı yoktu.
- Amasya Genelgesi’nde; “Milletin istiklalini (bağımsızlığını) yine milletin azim ve kararı kurtaracaktır.” maddesi ile devlet yönetiminde farklı bir anlayışa geçilmiştir.
- Genelgede alınan bu kararla millet iradesinin karar alma yani yönetimde rol oynaması gerektiği belirtilmiştir.
- Bu madde geçmişten gelen hükümdar, padişah yönetimi anlayışı değişmiştir.
- Tarihte hiç bir Türk Devletinde karar alma aşamasında millet iradesinden bahsedilmemiş ve o yönde bir karar alınmamıştır.
- Bu anlayış Anayasalarımızda “Egemenlik, kayıtsız şartsız milletindir.” şeklinde geçmektedir. Böylece eski Tük devletlerindeki ülke ve halkın hanedanın babadan oğula geçen bir mülkü olmasıyerine, halkın, eşit haklara sahip vatandaş konumunda olduğu anlayışı yerleşmiştir. ( 1 , 2 )
